Hilaribus

Discretiva

Hilaribus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Hilaribus	casus dativus pluralis	substantivi Hilaria
Hilaribus	casus ablativus pluralis	substantivi Hilaria

Appellatio pronuntiatusque

API: /hiˈla.ri.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Hi·la·ri·bus — morphologica: Hilar-ibus

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.  (ca. 400 p.C.n.)

• Hilaribus, quibus omnia festa et fieri debere scimus et dici, impletis sollemnibus vehiculo suo me et iudiciali carpento praefectus urbis, vir inlustris ac praefata reverentia nominandus, Iunius Tiberianus accepit. ibi cum animus a causis atque a negotiis publicis solutus ac liber vacaret, sermonem multum a Palatio usque ad hortos Varianos instituit et in eo praecipue de vita principum. —Historia Augusta: Divus Aurelianus Flavii Vopisci Syracusii Cap. 1.