ἵππος
Appellatio
[+/-]- /híppos/ (prisce)
- /ˈippos/
Formae aliae
[+/-]Notatio
[+/-]Confer 𐀂𐀦 (i-quo), a lingua Mycenaea. A lingua prisca Indoeuropaea *ećvos, fortasse derivata a *ōću- "celer". Inexplicitum est ἱ pro *ἐ. Cognatum est Latine equus.
Nomen substantivum
[+/-]ἵππ|ος, ὁ, ἡ comm.
Declinatio
[+/-]| sing. | dual. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | ἵππος | ἵππω | ἵπποι |
| gen. | ἵππου | ἵπποιν | ἵππων |
| dat. | ἵππῳ | ἵπποιν | ἵπποις |
| acc. | ἵππον | ἵππω | ἵππους |
| voc. | ἵππε | ἵππω | ἵπποι |