vetus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈwetus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ve·tus — morphologica: vet-us

Nomen adiectivum[+/-]

vet|us, -eris [1][2][3]

  1. Magnam aetatem habens, multos annos natus

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. vetus vetus vetus nom. veterēs veterēs vetera
gen. veteris veteris veteris gen. veterum veterum veterum
dat. veterī veterī veterī dat. veteribus veteribus veteribus
acc. veterem veterem vetus acc. veterēs veterēs vetera
abl. vetere vetere vetere abl. veteribus veteribus veteribus
voc. vetus vetus vetus voc. veterēs veterēs vetera

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Antonyma · contraria

Dictiones derivatae[+/-]

(Adv.) veteriter
(Comp.) veterior, vetustior
(Sup.) veterrimus, vetustissimus (Demin.) veterulus, vetulus, vetusculus

Composita

Translationes[+/-]

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

Erasmus Schmidius 1602
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

saec. XVII.

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 972 — “VĔTUS, vĕtĕris, adject. omn. gen.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 574 — “vĕtus, vĕtĕris”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) [1] (tom. 2, p. 3460)