effutiverunt

E Victionario

Discretiva

effutiverunt dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
effūtīvērunt tertia pluralis perfectum activa indicativus effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ef.fuːtiːˈweːrunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: ef·fū·tī·vē·runt — morphologica: ef-futiv-erunt

Usus[+/-]

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (1517 p.C.n)

  • Nunc brevissimam eorum quae lynceis quidam oculis, ut aiunt, in aliena opera intuentes, in suis autem caecutientes, in nostras enarrationes effutiverunt, descripsimus apologiam, quo et ipsi sua errata cognoscant nec iuvenes studiosi in eadem inducantur. —Commentum in Ovidii Metamorphoses Raphaelis Regii (1450-1520). Ex Venetiis, xii [ante] kalendas Maias, MDXVII. p. 82