Discretiva
|
effutierit dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| effūtierit
|
tertia singularis
|
perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
effūtiō (effūtīre)
|
| effūtierit
|
tertia singularis
|
futurum exactum
|
activa
|
indicativus
|
effūtiō (effūtīre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ef·fū·ti·e·rit — morphologica: effuti-erit
Formae aliae[+/-]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Thomas Morus ca. 1478-1535
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XVI. (1515/1516 p.C.n.)
- Quin id quoque moris habet senatus, ut nihil, quo die primum proponitur, eodem disputetur. sed in sequentem senatum differatur, ne quis ubi quod in buccam primum venerit, temere effutierit, ea potius excogitet postea, quibus decreta tueatur sua, quam quae ex reipublicae usu sint. malitque salutis publicae, quam opinionis de se iacturam facere, perverso quodam ac praepostero pudore, ne initio parum prospexisse videatur. —De optimo statu reipublicae deque nova insula Utopia Thomae Mori [1][2]
Fontes
