voаr

Lusitane

Appellatio

• /voˈar/

Notatio

← Latine. A ‘’volare‘’ derivatur.

Verbum transitivum

voar

1. vŏlō (-āre, -āvī, -ātum).

Coniugatio

Coniugatio Lusitana in -ar

Modus indicativus Praesens sing. plur. I. voo voamos II. voas voais III. voa voam Imperfectum sing. plur. I. voava voávamos II. voavas voáveis III. voava voavam Perfectum sing. plur. I. voei voamos sive voámos II. voaste voastes III. voou voaram Plusquam Perfectum sing. plur. I. voara voáramos II. voaras voáreis III. voara voaram Futurum sing. plur. I. voarei voaremos II. voarás voareis III. voará voarão Modus imperativus I. — voemos II. voa voai III. voe voem

Modus subiunctivus Praesens sing. plur. I. voe voemos II. voes voeis III. voe voem Imperfectum sing. plur. I. voasse voássemos II. voasses voásseis III. voasse voassem Futurum sing. plur. I. voar voarmos II. voares voardes III. voar voarem Modus condicionalis I. voaria voaríamos II. voarias voaríeis III. voaria voariam

• Participium activum: voando
• Participium passivum: voado m, voada f
• Modus infinitivus: voar