vanitas
Latine[+/-]
Notatio[+/-]
A vanus.
Nomen substantivum[+/-]
vānĭt|ās, -ātis fem.
- √ Status vanus; absentia substantiae; vacuum; praesertim veritatis.
- Vanitas rationis vel causae; futtilitas, frivolitas.
- Gloria vana; superbia propter rationes vanas; ostentatio.
Declinatio[+/-]
| sing. | plur. | ||
|---|---|---|---|
| nom. | vānĭtās | vānĭtātēs | I |
| gen. | vānĭtātis | vānĭtātum | II |
| dat. | vānĭtātī | vānĭtātibus | III |
| acc. | vānĭtātem | vānĭtātēs | IV |
| abl. | vānĭtāte | vānĭtātibus | VI |
| voc. | vānĭtās | vānĭtātēs | V |
Dictiones collatae[+/-]
Synonyma
Dictiones derivatae[+/-]
Collocationes
Translationes[+/-]
- √ vanité f
- √ Eitelkeit f
- √ vaidade f
- √ próżność f , zarozumialstwo n