Jump to content

noster

E Victionario

Latine

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
nosterAPI: /ˈnos.ter/(classice)
Syllabificatio phonetica: nos·ter morphologica: nost-er

Notatio

[+/-]

Nos + *-ter- comparativum (cf. inter, subter, vester, etc.)

Pronomen possessivum

[+/-]

nost|er, -ra, -rum

  1. √ Qui ad nos pertinet; quem habemus.

Declinatio

[+/-]
Pronomen possessivum singularis Pronomen possessivum pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. noster nostra nostrum nom. nostrī nostrae nostra
gen. nostrī nostrae nostrī gen. nostrōrum nostrārum nostrōrum
dat. nostrō nostrae nostrō dat. nostrīs nostrīs nostrīs
acc. nostrum nostram nostrum acc. nostrōs nostrās nostra
abl. nostrō nostrā nostrō abl. nostrīs nostrīs nostrīs
voc. noster nostra nostrum voc. nostrī nostrae nostra

Translationes

[+/-]
Qui ad nos pertinetdilatare ▼
Qui ad nos pertinetcollabi ▲

Loci

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

[+/-]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Ecce quidam miles per mediam plateam dirigit cursum petiturus iam populo postulante illam de publico carcere mulierem, quam dixi propter multiforme scelus bestis esse damnatam meisque praeclaris nuptiis destinatam. Et iam torus genialis scilicet  noster  futurus accuratissime disternebatur lectus Indica testudine perlucidus, plumea congerie tumidus, veste serica floridus. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1]

Vide etiam: noster (Vicicitatio)

Fontes

  1. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber X. Capitulum XXXIV. Versus 4 — noster