epiphora
Notatio
[+/-]- ← Graeca Antiqua: ἐπιφορά (epiphora)
Nomen substantivum
[+/-]ĕpĭphŏr|a, -ae fem.
- (medice) Defluxio umorum, praesertim lacrimarum.
- (rhetorice) Repetitio firma verbi verborumve in extremo sententiis vel versibus.
Declinatio
[+/-]| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | ĕpĭphŏra | ĕpĭphŏrae | I |
| gen. | ĕpĭphŏrae | ĕpĭphŏrārum | II |
| dat. | ĕpĭphŏrae | ĕpĭphŏrīs | III |
| acc. | ĕpĭphŏram | ĕpĭphŏrās | IV |
| abl. | ĕpĭphŏrā | ĕpĭphŏrīs | VI |
| voc. | ĕpĭphŏra | ĕpĭphŏrae | V |
Formae affines
[+/-]
|
epiphora etiam dictio est in aliis linguis: |