alloquor

Latine

Formae aliae

• adloquor

Notatio

← ad + loquor

Nomen substantivum

allŏqu|or, -ī, allŏcūtus sum

1. Ad aliquem loqui.

Coniugatio

Radix praesens allŏqu-
Praesens indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	allŏquor	allŏquimur
II.	allŏqueris	allŏquiminī
III.	allŏquitur	allŏquuntur
Imperativus
dep.	allŏquere	allŏquiminī
Imperativus futurus
II.	allŏquitor	—
III.	allŏquitor	allŏquuntor
Praesens subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	allŏquar	allŏquāmur
II.	allŏquāris	allŏquāminī
III.	allŏquātur	allŏquantur
Imperfectum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	allŏquēbar	allŏquēbāmur
II.	allŏquēbāris	allŏquēbāminī
III.	allŏquēbātur	allŏquēbantur
Imperfectum subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	allŏquerer	allŏquerēmur
II.	allŏquerēris	allŏquerēminī
III.	allŏquerētur	allŏquerentur
Futurum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	allŏquar	allŏquēmur
II.	allŏquēris	allŏquēminī
III.	allŏquētur	allŏquentur

Infinitivi act. dep. praes. — allŏquī perf. —

Participia praes. allŏquens, -antis perf. allŏcūtus, -a, -um fut. allŏcūtūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. allŏquendum, -ī adiect. allŏquendus, -a, -um supina allŏcūtum, allŏcūtū