Jump to content

adverto

E Victionario

Latine

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /adˈwer.toː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ver·tō morphologica: ad-vert-o

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latine: ad + vertō (vertere)

Verbum transitivum

[+/-]

advert|ō, -ĕre, -ī, adversum

  1. √ Dirigere aliquid versum aliquod.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]

­

Thema Vox activa
advert- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. advertō advertam   advertēbam adverterem advertam  
II. sing. advertis advertās adverte! advertēbās adverterēs advertēs advertitō!
III. sing. advertit advertat   advertēbat adverteret advertet advertitō!
I. plur. advertimus advertāmus   advertēbāmus adverterēmus advertēmus  
II. plur. advertitis advertātis advertite! advertēbātis adverterētis advertētis advertitōte!
III. plur. advertunt advertant   advertēbant adverterent advertent advertuntō!
Thema Vox passiva
advert- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. advertor advertar   advertēbar adverterer advertar  
II. sing. adverteris advertāris advertere! advertēbāris adverterēris advertēris advertitor!
III. sing. advertitur advertātur   advertēbātur adverterētur advertētur advertitor!
I. plur. advertimur advertāmur   advertēbāmur adverterēmur advertēmur  
II. plur. advertiminī advertāminī advertiminī! advertēbāminī adverterēminī advertēminī
III. plur. advertuntur advertantur   advertēbantur adverterentur advertentur advertuntor!
Thema Vox activa
advert- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. advertī adverterim adverteram advertissem adverterō
II. sing. advertistī adverteris adverterās advertissēs adverteris
III. sing. advertit adverterit adverterat advertisset adverterit
I. plur. advertimus adverterimus adverterāmus advertissēmus adverterimus
II. plur. advertistis adverteritis adverterātis advertissētis adverteritis
III. plur. advertērunt adverterint adverterant advertissent adverterint

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
advertere advertisse adversūrum,
-am, -um esse
advertēns   adversūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
advertī adversum,
-am, -um esse
adversum īrī   adversus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
advertendī advertendus, -a, -um adversum adversū

Dictiones collatae

[+/-]

Antonyma · contraria

[+/-]
  1. āvertere

Composita

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Dirigere aliquid versum aliquoddilatare ▼
Dirigere aliquid versum aliquodcollabi ▲

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus
23–79
Renatus Cartesius
1596-1650
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

  • Quintus tuus, puer optimus, eruditur egregie: hoc nunc magis animum  adverto , quod Tyrannio docet apud me. Domus utriusque nostrum aedificatur strenue; redemptori tuo dimidium pecuniae curavi: spero nos ante hiemem contubernales fore. De nostra Tullia, tui mehercule amantissima, spero cum Crassipede nos confecisse. Dies erant duo, qui post Latinas habentur religiosi; cetero confectum erat Latiar erat exiturus. —Epistolae ad Quintum fratrem Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • palmas excelsiores fronte prosternunt atque ita iacentium absumunt fructum. mandunt ore, spirant et bibunt odoranturque haut inproprie appellata manu. animalium maxime odere murem et, si pabulum in praesepio positum attingi ab eo videre, fastidiunt. cruciatum in potu maximum sentiunt hausta hirudine, quam sanguisugam vulgo coepisse appellari  adverto . haec ubi in ipso animae canali se fixit, intolerando adficit dolore. —Naturalis historia Plinii [3]

Latinitas nova

[+/-]

saec. XVII.  (ca. 1628 p.C.n.)

  • Primum enim  adverto , non difficilius inventum fuisse duplum senarii, quam duplum ternarii; atque pariter in omnibus, inventa proportione inter duas quascumque magnitudines, dari posse alias innumeras, quae eamdem inter se habent proportionem; nec mutari naturam difficultatis, si quaerantur 3, sive 4, sive plures eiusmodi, quia scilicet singulae seorsim et nulla habita ratione ad caeteras sunt inveniendae. —Regulae ad directionem ingenii Renati Cartesii [4][2]

Fontes

  1. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
  2. 1 2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 10, [29] adverto
  4. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cartesius