Jump to content

adiutor

E Victionario
Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.
DEUS ADIUTOR.

Notatio

[+/-]

Ab adiuvo.

Nomen substantivum

[+/-]

ădjūt|ŏr, -ōris (m; f: adiutrix)

  1. √ Qui adiuvit.
    1. Aliqui cui officium adiuvandi est.
    2. (scaenice) Histrio secondarius protagonistae.

Declinatio

[+/-]
sing. plur.
nom. ădjūtŏr ădjūtōrēs I
gen. ădjūtōris ădjūtōrum II
dat. ădjūtōrī ădjūtōribus III
acc. ădjūtōrem ădjūtōrēs IV
abl. ădjūtōre ădjūtōribus VI
voc. ădjūtŏr ădjūtōrēs V

Translationes

[+/-]

Notatio

[+/-]

Ab adiuto.

Verbum deponens

[+/-]

ădjūt|or, -āri, -ātus sum

  1. adiuto

Coniugatio

[+/-]
Radix praesens ădjūt-
Praesens indicativum
dep.sing.plur.
I. ădjūtorădjūtāmur
II. ădjūtārisădjūtāminī
III. ădjūtāturădjūtāntur
Imperativus
dep. ădjūtāreădjūtāminī
Imperativus futurus
II. ădjūtātōr
III. ădjūtātōrădjūtantor
Praesens subiunctivum
dep.sing.plur.
I. ădjūterădjūtēmur
II. ădjūtērisădjūtēminī
III. ădjūtēturădjūtentur
Imperfectum indicativum
dep.sing.plur.
I. ădjūtābarădjūtābāmur
II. ădjūtābārisădjūtābāminī
III. ădjūtābāturădjūtābantur
Imperfectum subiunctivum
dep.sing.plur.
I. ădjūtārerădjūtārēmur
II. ădjūtārērisădjūtārēminī
III. ădjūtārēturădjūtārentur
Futurum indicativum
dep.sing.plur.
I. ădjūtāborădjūtābimur
II. ădjūtāberisădjūtābiminī
III. ădjūtābiturădjūtābuntur
Infinitivi
act.dep.
praes. ădjūtārī
perf.
Participia
praes. ădjūtans, -antis
perf. ădjūtātus, -a, -um
fut. ădjūtātūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. ădjūtandum, -ī
adiect. ădjūtandus, -a, -um
supina ădjūtātum, ădjūtātū