Mucius

Latine

Nomen proprium

Mūci|us, -ī masc.

1. Nomen gentis Romanae.
2. Praenomen masculum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Mūcius	—	I
gen.	Mūciī Mūcī	—	II
dat.	Mūciō	—	III
acc.	Mūcium	—	IV
abl.	Mūciō	—	VI
voc.	Mūcī	—	V

Nomen adiectivum

Mūci|us, -a, -um

1. Qui ad Mūcium pertinet.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	Mūcius	Mūcia	Mūcium	nom.	Mūciī Mūcī	Mūciae	Mūcia
gen.	Mūciī Mūcī	Mūciae	Mūciī Mūcī	gen.	Mūciōrum	Mūciārum	Mūciōrum
dat.	Mūciō	Mūciae	Mūciō	dat.	Mūciīs	Mūciīs	Mūciīs
acc.	Mūcium	Mūciam	Mūcium	acc.	Mūciōs	Mūciās	Mūcia
abl.	Mūciō	Mūciā	Mūciō	abl.	Mūciīs	Mūciīs	Mūciīs
voc.	Mūcī	Mūcia	Mūcium	voc.	Mūciī Mūcī	Mūciae	Mūcia

Dictiones derivatae

• Mūcianus

Translationes

Praenomen masculum

Nomina clara

• Gaius Mucius Scaevola
• Quintus Mucius Scaevola