mons

Latine

Mons.

Appellatio

mons, montis

•    

  
   API: [moːns ˈmɔntis] (classice)
•    

  
   API: /monz ˈmontis/ (ecclesiastice)

Nomen substantivum

m|ōns, -ontis masc.

1. Moles naturalis magna, sive elevatio terrestris prominens.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	mōns	montēs	I
gen.	montis	montium	II
dat.	montī	montibus	III
acc.	montem	montēs	IV
abl.	monte	montibus	VI
voc.	mōns	montēs	V

Translationes

Anglice mountain Bohemice hora f. Catalane muntanya f. Croate planina f.

Dacoromane munte m Germanice Berg m Graeca Antiqua ὄρος (oros, n.) Hispanice monte m

Vide etiam

• Categoria nominum montium in Victionario.