Discretiva
|
probabas dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
probābās
|
secunda singularis
|
imperfectum
|
activa
|
indicativus
|
probō (probāre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pro·bā·bās — morphologica: prob-abas
| P. Ovidius Naso -42…+18 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq. | class. |
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (48 a.C.n. / 706 a.u.)
- Satis factum est iam a te vel officio vel familiaritati, satis factum etiam partibus et ei rei p., quam tu probabas; reliquum est, ubi nunc est res p., ibi simus potius quam, dum illam veterem sequamur, simus in nulla. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]
class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)
- Sed tibi pro tutis insignia facta placebant,
- partaque bellando gloria dulcis erat.
- an tantum dum me caperes, fera bella probabas,
- cumque mea patria laus tua victa iacet?
- di melius! validoque, precor, vibrata lacerto
- transeat Hectoreum Pelias hasta latus!
- mittite me, Danai! dominum legata rogabo
- multaque mandatis oscula mixta feram. —Heroides Ovidii Nasonis [3][2]
Fontes