Discretiva
|
petebant dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
petēbant
|
tertia pluralis
|
imperfectum
|
activa
|
indicativus
|
petō (petēre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pe·tē·bant — morphologica: pet-ebant
Latinitas Romana
class.
- nam transversa feros exibant dentis adactus
- iumenta aut pedibus ventos erecta petebant,
- ne quiquam, quoniam ab nervis succisa videres
- concidere atque gravi terram consternere casu. —De rerum natura Lucretii [1][2]
class.
- Quorum ut fortuna atrox, ita causa fuit iustissima. Petebant enim eam civitatem cuius imperium armis tuebantur: ‘per omnes annos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi neque in eius civitatis ius recipi, quae per eos in id ipsum pervenisset fastigium per quod homines eiusdem et gentis et sanguinis ut externos alienosque fastidire posset.’ —Historiae Romanae Vellei [3][2]
saec. I. (ca. 85-102 p.C.n.)
- Praetores duo, quattuor tribuni,
- Septem causidici, decem poetae
- Cuiusdam modo nuptias petebant
- A quodam sene. Non moratus ille
- Praeconi dedit Eulogo puellam.
- Dic, numquid fatue, Severe, fecit? —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]
Fontes