Discretiva
|
olorem dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
olōrem
|
casus accusativus singularis · genus masculinum
|
substantivi olor
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: o·lō·rem — morphologica: olor-em
| Marcus Manilius fl. 14 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq. | class. |
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 29-19 a.C.n.)
- pro crinali auro, pro longae tegmine pallae
- tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent.
- tela manu iam tum tenera puerilia torsit
- et fundam tereti circum caput egit habena
- Strymoniamque gruem aut album deiecit olorem. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1][2]
class.
- proxima sors Cycni, quem caelo Iuppiter ipse
- imposuit, formae pretium, qua cepit amantem,
- cum deus in niveum descendit versus olorem
- tergaque fidenti subiecit plumea Ledae. —Astronomicon M. Manilii [3][2]
Fontes