obstō [ +/- ]
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: ob·s·tō — morphologica: ob-st-o
Notatio [ +/- ]
← Latine : ob + stō
Verbum intransitivum [ +/- ]
obst |ō, -āre, -itī, -ātūrus [1] [2] [3] [4]
esse contra aliquid ; adverso stare [5]
Coniugatio [ +/- ]
Verbum finitum
Verbum infinitum
Principiis obsta ; sero medicina paratur. (Ovidius)
Dictiones collatae [ +/- ]
Synonyma
Composita
abstō , abstāre
antistō , antistāre (ante-sto)
astō , astāre (ad-sto)
circumstō , circumstāre
cōnstō , cōnstāre
dīstō , dīstāre
exstō , exstāre
īnstō , īnstāre
interstō , interstāre
perstō , perstāre
praestō , praestāre
prōstō , prōstāre
restō , restāre
substō , substāre
superstō , superstāre
Dictiones derivatae [ +/- ]
Translationes [ +/- ]
Esse contra aliquid dilatare ▼
Esse contra aliquid collabi ▲
Discretiva
obsto dictio est in variis linguis:
Dictiones similes [ +/- ]
Formae affines [ +/- ]
obsto [ +/- ]
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
obsto
prima singularis
praesens
activa
indicativus
obstar
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: obs·to — morphologica: obst-o
Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class.
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
XIII
XIV
XV
XVI
XVII
XVIII
XIX
XX
XXI
Latinitas Romana
class.
quod quamvis nemo est, cuius referatur ad aures,
sic tamen absumo decipioque diem.
ergo quod vivo durisque laboribus obsto ,
nec me sollicitae taedia lucis habent,
gratia, Musa, tibi: nam tu solacia praebes,
tu curae requies, tu medicina venis. —Tristia Ovidii Nasonis [6] [7]
class.
iu plana tendis? vado; praerupta appetis?
non obsto , sed praecedo; quo vis utere
duce me, duobus omnis eligitur via:
perire sine me non potes, mecum potes. —Phoenissae Senecae [8] [7]
Fontes
↑ 1.0 1.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II , p. 619 — “ob-sto, stĭti, stātum (obstaturus) 1. v. n.”
↑ 2.0 2.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ob-sto, stitī, stātūrus, āre (tom. 2, p. 1274)
↑ 3.0 3.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — obstare
↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — obsto
↑ 5.0 5.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III , p. 447 — “OBSTO, stas, stĭti, stātum, stare, n. 1. (ob et sto)”
↑ 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Tristia. (Bibliotheca Augustana ): Liber quartus, 10, versus 115 — obsto
↑ 7.0 7.1 7.2 Vicicitatio: obsto .
↑ 8.0 8.1 Lucius Annaeus Seneca - Phoenissae. (Universitas Turicensis ): Oedipus Antigona, versus 64 — obsto