Discretiva
|
cycnos dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
cycnōs
|
casus accusativus pluralis
|
substantivi cycnus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: cyc·nōs — morphologica: cycn-os
Formae aliae[+/-]
| Publius Vergilius Maro –70…–19 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq. | class. |
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class.
- Praeterea quoniam non certis certa figuris
- est natura coloris et omnia principiorum
- formamenta queunt in quovis esse nitore,
- cur ea quae constant ex illis non pariter sunt
- omnigenus perfusa coloribus in genere omni?
- conveniebat enim corvos quoque saepe volantis
- ex albis album pinnis iactare colorem
- et nigros fieri nigro de semine cycnos
- aut alio quovis uno varioque colore. —De rerum natura Lucretii [1][2]
class. (ca. 37-30 a.C.n.)
- sin armenta magis studium vitulosque tueri
- aut ovium fetum aut urentis culta capellas,
- saltus et saturi petito longinqua Tarenti,
- et qualem infelix amisit Mantua campum
- pascentem niveos herboso flumine cycnos:
- non liquidi gregibus fontes, non gramina deerunt,
- et quantum longis carpent armenta diebus
- exigua tantum gelidus ros nocte reponet. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis [3][2]
Fontes