Non igitur ex alitis volatu nec e cantu sinistro oscinis, ut in nostra disciplina est, nec ex tripudiis solistimis aut soniviis tibi auguror, sed habeo alia signa, quae observem; quae etsi non sunt certiora illis, minus tamen habent vel obscuritatis vel erroris. —Epistolae ad FamiliaresCiceronis[1][2]
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
Tali verborum incendio flammata viscera sororis iam prorsus ardentis deserentes ipsae protinus tanti mali confinium sibi etiam eximie metuentes flatus alitis impulsu solito porrectae super scopulum ilico pernici se fuga proripiunt statimque conscensis navibus abeunt. —Metamorphoseon libri XIApulei[3][2]
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
De Maximo Valerio, qui Corvinus appellatus est ob auxilium propugnationemque corvi alitis, haut quisquam est nobilium scriptorum, qui secus dixerit. Ea res prorsus admiranda sic profecto est in libris annalibus memorata: Adulescens tali genere editus L. Furio Claudio Appio consulibus fit tribunus militaris. —Noctes AtticaeA. Gellii[4][2]