Discretiva
|
virgines dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| virginēs
|
casus nominativus pluralis
|
substantivi virgō
|
| virginēs
|
casus accusativus pluralis
|
substantivi virgō
|
| virginēs
|
casus vocativus pluralis
|
substantivi virgō
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: vir·gi·nēs — morphologica: virgin-es
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
- Nam cum multas villulas et casas amplas praeterimus, hortulum quendam prospexi satis amoenum, in quo praeter ceteras gratas herbulas rosae virgines matutino rore florebant. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]
Fontes
