viare

E Victionario

Discretiva

viare dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
viāre
praesens activa infinitivus viō

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /viˈaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·ā·re — morphologica: vi-are

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. VI. (ca. 585 p.C.n.)

  • arduum nobis iter et profundum,
quo iubes pergi: tamen ibo votis;
si minus possum pedibus viare,
ducor amore. —Carmina miscellanea Venantii Fortunati (ca. 530-600). Liber nonus. Caput VII. Ad eumdem in ipso metro.