unice

E Victionario

Latine[+/-]

ūnicē[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈuːnikeː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ū·ni·cē — morphologica: unic-e

Notatio[+/-]

Latine: ūnicus

Adverbium[+/-]

ūnicē

  1. Singulariter, valdē, admodum.

Translationes[+/-]

Singulariterdilatare ▼
Singularitercollabi ▲

Discretiva

unice dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

ūnice[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ūnice casus vocativus singularis · genus masculinum adiectivi ūnicus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ˈuːnike/(classice)
Syllabificatio phonetica: ū·ni·ce — morphologica: unic-e

Dacoromane[+/-]

unice[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
unice casus genitivus/dativus singularis · genus femininum adiectivi unic
unice casus nominativus/accusativus pluralis · genus femininum adiectivi unic
unice casus genitivus/dativus pluralis · genus femininum adiectivi unic
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ˈuniʧe/
Syllabificatio phonetica: u·ni·ce — morphologica: unic-e