tractanti

Discretiva

tractanti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tractantī	casus dativus singularis	participii tractāns
tractantī	casus ablativus singularis	adiectivi tractāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /trakˈtan.tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tan·tī — morphologica: tract-ant-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Atque id optimus quisque re ipsa ostendit et iudicat. Quis enim est tam cupidus in perspicienda cognoscendaque rerum natura, ut, si ei tractanti contemplantique res cognitione dignissimas subito sit allatum periculum discrimenque patriae, cui subvenire opitularique possit, non illa omnia relinquat atque abiciat, etiamsi dinumerare se stellas aut metiri mundi magnitudinem posse arbitretur? atque hoc idem in parentis, in amici re aut periculo fecerit. —De officiis Ciceronis

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

• Utile consilium, fateor, homini presertim tam gravia bella tractanti; verum non tam propter famelicos angues intestina bovis invadentes, quam propter vicinum hostem romani sanguinis sitientem. Sileat aruspicii nomen, consilia sana laudentur. “Tamen” ipse “non cavit”, sed ab hospite proditus “insidiis” Carthaginensium incautus oppetiit. —Rerum memorandarum libri Petrarcae