stercori

Discretiva

stercori dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
stercorī	casus dativus singularis	substantivi stercus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈster.ko.riː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ster·co·rī — morphologica: stercor-i

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Licet enim quamlibet frondem, licet e vepribus et e viis compitisque congesta colligere; licet filicem sine iniuria vicini etiam cum officio decidere, et permiscere cum purgamentis cortis; licet depressa fossa, qualem stercori reponendo primo volumine fieri praecepimus, cinerem caenumque cloacarum et culmos ceteraque quae everruntur, in unum congerere. Sed eodem medio loco robustam materiam defigere convenit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Illi etiam qui facultates libenter habent, his qui in tribus praefatis modis fulgent aliqua objiciunt, ut confundantur, et etiam necessariis causis obedientiarum suarum, quaerunt quomodo eos affligant, ac multoties in immunditiam carnis se involvunt, velut porcus qui stercori involvitur, et nutibus serpentini oculi cum gravissima consuetudine interdum alios fatigant. —Epistolae Hildegardis