sorore

Discretiva

sorore dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sorōre	casus ablativus singularis · genus masculinum	substantivi soror

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈroːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·rō·re — morphologica: soror-e

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

C. Plinius Secundus 23–79

Demetrius Cantemir 1674–1723

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 p.C.n.)

• C. Caesar amissa sorore Drusilla, is homo, qui non magis dolere quam gaudere principaliter posset, conspectum conversationemque civium suorum profugit, exsequiis sororis suae non interfuit, iusta sorori non praestitit, sed in Albano suo tesseris ac foro et pervolgatis huiusmodi aliis occupationibus acerbissimi funeris elevabat mala. —De consolatione ad Polybium Senecae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• deinde et sine ludis Marcellus Octavia Augusti sorore genitus in aedilitate sua, avunculi XI consulatu, a kal. Aug. velis forum inumbravit, ut salubrius litigantes consisterent, quantum mutati a moribus Catonis censorii, qui sternendum quoque forum muricibus censuerat! vela nuper et colore caeli, stellata, per rudentes iere etiam in amphitheatris principis Neronis. rubent in cavis aedium et muscum ab sole defendunt. —Naturalis historia Plinii

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Egressuros e porta aedium fratres vel iis deficientibus patrueles sponsae nudis gladiis transversim valvis ianuae impositis retinent, transitumque negant, quos sponsus equo vel alio quod paratum habet donario placat: atque sola sponsa (neque enim illi servum aut ancillam e domo patria secum ducere licet) comite matre aut sorore sponsi currum ascendit, praecedentemque maritum sequitur. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir