Discretiva
|
scripturi dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| scrīptūrī
|
casus genitivus singularis · genus masculinum
|
participii scrīptūrus
|
| scrīptūrī
|
casus genitivus singularis · genus neutrum
|
participii scrīptūrus
|
| scrīptūrī
|
casus nominativus pluralis · genus masculinum
|
participii scrīptūrus
|
| scrīptūrī
|
casus vocativus pluralis · genus masculinum
|
participii scrīptūrus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rī — morphologica: script-ur-i
T. Maccius Plautus
ca. –254…–184
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
antiq. (ca. 200 a.C.n. / 554 a.u.)
- In scirpo nodum quaeris. quin nos hinc domum
- redimus, nisi si historiam scripturi sumus? —Menaechmi Plauti [1][2]
Fontes
