scripserim

E Victionario

Discretiva

scripserim dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
scrīpserim prima singularis perfectum activa coniunctivus scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈskriːp.se.rim/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·se·rim — morphologica: scrips-erim

Loci[+/-]

Titus Livius
–58…+17
Phaedrus
ca. –10…+60
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • praesidium Punicum alius decem, alius septem, alius haud plus quam duum milium fuisse scribit. capta alibi decem milia capitum, alibi supra quinque et viginti invenio. scorpiones maiores minoresque ad sexaginta captos scripserim si auctorem Graecum sequar Silenum; si Valerium Antiatem, maiorum scorpionum sex milia, minorum tredecim milia — adeo nullus mentiendi modus est. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

saec. I.  (ca. 50 p.C.n.)

  • Adversus omnes fortis veloces feras
Canis cum domino semper fecisset satis,
Languere coepit annis ingravantibus.
Aliquando obiectus hispidi pugnae suis
Arripuit aurem sed cariosis dentibus
Praedam dimisit. Hic tunc venator dolens
Canem obiurgabat. Cui senex contra latrans:
«Non te destituit animus, sed vires meae.
Quod fuimus laudas, si iam damnas quod sumus».
Hoc cur, Philete, scripserim, pulchre vides.Fabulae Phaedri [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Secundum ea hoc quaesitum est, verbum ‘verant’, quod significat ‘vera dicunt’, quisnam poetarum veterum dixerit. Sexta quaestio fuit, ‘asphodelum’ cuiusmodi herba sit, quod Hesiodus in isto versu posuerit:
νήπιοι, οὐδὲ ἴσασιν, ὅσωι πλέον ἥμισυ παντός
οὐδ' ὅσον ἐν μαλάχηι τε καὶ ἀσφοδέλωι μέγ' ὄνειαρ,
et quid item Hesiodus se dicere sentiat, cum dimidium plus esse toto dicit. Postrema quaestionum omnium haec fuit: ‘scripserim’, ‘legerim’, ‘venerim’ cuius temporis verba sint, praeteriti an futuri an utriusque. —Noctes Atticae A. Gellii [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVI, caput 49, [3] — scripserim
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: scripserim.
  3. 3.0 3.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus, X. Canis et venator. Versus 10 — scripserim
  4. 4.0 4.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodevicesimus. Capitulum II, [14] — scripserim