Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: sa·lū·tā·ti·ō — morphologica: salutat-io
Notatio[+/-]
- ← Latine: salūtō (salūtāre)
Nomen substantivum[+/-]
salūtātĭ|ō, -ōnis fem.
- Actus salutandi.
Declinatio[+/-]
Dictiones collatae[+/-]
Dictiones derivatae[+/-]
Composita
Translationes[+/-]
Actus salutandi | dilatare ▼ |
|
M. Tullius Cicero –106…–43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (46 a.C.n. / 708 a.u.)
- Haec igitur est nunc vita nostra: mane salutamus domi et bonos viros multos, sed tristes, et hos laetos victores, qui me quidem perofficiose et peramanter observant; ubi salutatio defluxit, litteris me involvo: aut scribo aut lego; veniunt etiam, qui meaudiant quasi doctum hominem, quia paullo sum quam ipsi doctior; inde corpori omne tempus datur. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]
Fontes