remus

E Victionario
Solum remus Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Remus.

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈreːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: rē·mus — morphologica: rem-us

Notatio[+/-]

Palaeolatine resmusGraeca Antiqua  ἐρετμός  (eretmós)[1]

Nomen substantivum[+/-]

rēm|us, -ī masc.

  1. Instrumentum, quo naves aguntur.[2]

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. rēmus rēmī I
gen. rēmī rēmōrum II
dat. rēmō rēmīs III
acc. rēmum rēmōs IV
abl. rēmō rēmīs VI
voc. rēme rēmī V

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Instrumentum quo naves agunturdilatare ▼
Instrumentum quo naves agunturcollabi ▲

Loci[+/-]

Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • “Quomodo”, inquis, “tu mihi multa milia imaginum istic esse dicis, ubi ego nullam video? Et quare, cum solis color unus sit, imaginum diversus est?” Ut et haec, quae proposuisti, refellam et alia, quae non minus refellenda sunt, illud dicam oportet: nihil esse acie nostra fallacius non tantum in his, a quibus subtiliter pervidendis illam locorum diversitas submovet, sed etiam in his quoque, quae ad manum cernit: remus tenui aqua tegitur et fracti speciem reddit; poma per vitrum aspicientibus multo maiora sunt; columnarum intervalla porticus longior iungit. —Naturales quaestiones Senecae [3][4]

Fontes

  1. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — “remus.1” (tom. 2, p. 2812)
  2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 81 — rēmus
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. 3, versus 9 — remus
  4. 4.0 4.1 Vicicitatio: remus.