regina

E Victionario
Solum regina Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Regina.

Latine[+/-]

Gisela de Bavaria, Regina Hungariae

rēgīna[+/-]

Appellatio[+/-]

rēgīnaAPI: /reːˈgiːna/(classice)
Syllabificatio phonetica: rē·gī·na — morphologica: regin-a

Notatio[+/-]

Latine: rēx, rēgis

Nomen substantivum[+/-]

rēgīn|a, -ae fem. [1][2][3][4][5]

  1. Mulier regnum possidens, vel regis uxor.
    • Reginae (Cleopatrae) fuga mihi non molesta.
    • Leaena est regina animalium.
  2. Pro regis filia.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. rēgīna rēgīnae I
gen. rēgīnae rēgīnārum II
dat. rēgīnae rēgīnīs III
acc. rēgīnam rēgīnās IV
abl. rēgīnā rēgīnīs VI
voc. rēgīna rēgīnae V

Translationes[+/-]

Mulier regnum possidensdilatare ▼
Mulier regnum possidenscollabi ▲
Pro regis filiadilatare ▼
Pro regis filiacollabi ▲

Discretiva

regina dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Dacoromane[+/-]

regina[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
regina casus nominativus/accusativus singularis articulatus substantivi regină
Appellatio[+/-]
API: /re'd͡ʒina/
Syllabificatio phonetica: re·gi·na — morphologica: regin-a

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 60 — “RĒGĪNA, æ, f. 1.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 63 — “rēgīna, æ, f. [rex]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — rēgīna, ae, f. (rēx) (tom. 2, p. 2278)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)regina
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)regina