Discretiva
|
quincunces dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
quīncūnces
|
casus nominativus pluralis
|
substantivi quīncūnx
|
quīncūnces
|
casus accusativus pluralis
|
substantivi quīncūnx
|
quīncūnces
|
casus vocativus pluralis
|
substantivi quīncūnx
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 85-102 p.C.n.)
- Hesterna tibi nocte dixeramus,
- Quincunces puto post decem peractos,
- Cenares hodie, Procille, mecum.
- Tu factam tibi rem statim putasti
- Et non sobria verba subnotasti
- Exemplo nimium periculoso:
- Μισῶ μνάμονα συμπόταν, Procille. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]
- Gaius hanc lucem gemma mihi Iulius alba
- Signat, io, votis redditus, ecce, meis:
- Desperasse iuvat veluti iam rupta sororum
- Fila; minus gaudent qui timuere nihil.
- Hypne, quid expectas, piger? inmortale Falernum
- Funde, senem poscunt talia vota cadum:
- Quincunces et sex cyathos besemque bibamus,
- Gaius ut fiat Iulius et Proculus. —Epigrammata M. Valerii Martialis [3]
Fontes