quaerimini
Discretiva
quaerimini dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
quaeriminī | secunda pluralis | praesens | passiva | indicativus | quaerō (quaerere) |
quaeriminī | secunda pluralis | praesens | passiva | imperativus | quaerō (quaerere) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kwae̯ˈriminiː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: quae·ri·mi·nī — morphologica: quaer-imini
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica[+/-]
- Si ergo innocentes estis, nolite mirari quod ad pacem quaerimini a fratribus: si autem nocentes, nolite mirari quod ad poenam quaerimini a regibus. —Contra litteras Petiliani Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Contra litteras Petiliani (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XCVI, p. [349] — quaerimini
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: quaerimini.