petiture

Discretiva

petiture dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
petītūre	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii petītūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /petiːˈtuːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·ti·tū·re — morphologica: petitur-e

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Solet messis vindemiarumque tempore ius dici de rebus, que tempore vel morte petiture sunt, ut ait Ulpianus libro secundo ad edictum. —Speculum doctrinale Vincentii Bellovacensis (ca. 1190-1264). Liber octavus. De feriis sive vacationibus XLVI.