perventurum
Discretiva
|
perventurum dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| perventūrum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii perventūrus |
| perventūrum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii perventūrus |
| perventūrum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii perventūrus |
| perventūrum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii perventūrus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /perwenˈtuːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: per·ven·tū·rum — morphologica: per-vent-ur-um
Loci[+/-]
| Lilius Gregorius Gyraldus | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
- Quod fieri vix posse credidissem, expactationem meam longe superavit tuarum epistolarum lectio, ex quibus plane percepi eo te brevissime perventurum (nisi alia te forte studia impedierint) quo adhuc paucissimi pervenerunt, nedum sunt ausi aspirare. Lilius Gregorius Gyraldus, cf. "Ciceronian Controversies", ed. Joann Dellaneva, Cambridge, London 2007, p. 182.