Nam quia sapientia est conveniens actio, est in illo pertinenti genere quod dixi; quod autem honestas actiones affert et efficit, id efficiens dici potest. —De finibus bonorum et malorumCiceronis[1][2]
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
Quippe recte et utiliter in disciplinis rhetorum praecipitur iudices de capite alieno deque causa ad sese non pertinenti cognituros, ex qua praeter officium iudicandi nihil ad eos vel periculi vel emolumenti redundaturum est, conciliandos esse ac propitiandos placabiliter et leniter existimationi salutique eius, qui apud eos accusatus est. —Noctes AtticaeA. Gellii[3][2]