Discretiva
|
parentium dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
parentium[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
parentium
|
casus genitivus pluralis
|
substantivi parēns
|
parentium
|
casus genitivus pluralis
|
substantivi parentēs
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pa·ren·ti·um — morphologica: parent-ium
Formae aliae[+/-]
pārentium[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
pārentium
|
casus genitivus pluralis
|
participii pārēns
|
pārentium
|
casus genitivus pluralis
|
substantivi pārentēs
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pā·ren·ti·um — morphologica: parent-ium
Latinitas Romana
class. (ca. 30-22 a.C.n.)
- Cum ergo et parentium cura et praeceptorum doctrinis auctas haberem copias disciplinarum, philologis et philotechinis rebus commentariorumque scripturis me delectans eas possessiones animo paravi, e quibus haec est fructuum summa: nullas plus habendi esse necessitates eamque esse proprietatem, divitiarum maxime nihil desiderare. Sed forte nonnulli haec levia iudicantes putant eos esse sapientes, qui pecunia sunt copiosi. —De architectura Vitruvii [1][2]
saec. I. (ca. 78 p.C.n.)
- equo et asina genitos mares hinnulos antiqui vocabant contraque mulos quos asini et equae generarent. observatum ex duobus divers generibus nata tertii generis fieri et neutri parentium esse similia eaque ipsa, quae sunt ita nata, non gignere in omni animalium genere; idcirco mulas non parere. est in annalibus nostris peperisse saepe, verum prodigii loco habitum. —Naturalis historia Plinii [3][2]
Fontes