parabamus

Discretiva

parabamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parābāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paraːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·bā·mus — morphologica: par-abamus

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.

• Severiana, sollicitudo communis, inquietata primum lentae tussis impulsu febribus quoque iam fatigatur, hisque per noctes ingravescentibus; propter quod optat exire in suburbanum; litteras tuas denique cum sumeremus, egredi ad villulam iam parabamus. —Epistolae Sidonii Apollonaris (ca. 430-486). Liber secundus. Epistola XII.