Discretiva
|
octavi dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| octāvī
|
casus genitivus singularis · genus masculinum
|
numeri octāvus
|
| octāvī
|
casus genitivus singularis · genus neutrum
|
numeri octāvus
|
| octāvī
|
casus nominativus pluralis · genus masculinum
|
numeri octāvus
|
| octāvī
|
casus vocativus pluralis · genus masculinum
|
numeri octāvus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: oc·tā·vī — morphologica: octav-i
|
|
|
|
Aulus Gellius
ca. 130-180
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- Memini ego Romae accurate hoc atque sollicite quaesitum negotio non rei tunc parvae postulante, an octavo mense infans ex utero vivus editus et statim mortuus ius trium liberorum supplevisset, cum abortio quibusdam, non partus, videretur mensis octavi intempestivitas. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]
Fontes
