Jump to content

monuisset

E Victionario

Discretiva

monuisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
monuisset tertia singularis plusquam perfectum activa coniunctivus moneō (monēre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /mo.nuˈis.set/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·nu·is·set — morphologica: monu-isset

Loci

[+/-]
P. Cornelius Tacitus
55-117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • At Caesar dedicatis per Campaniam templis, quamquam edicto monuisset ne quis quietem eius inrumperet, concursusque oppidanorum disposito milite prohiberentur, perosus tamen municipia et colonias omniaque in continenti sita Capreas se in insulam abdidit trium milium freto ab extremis Surrentini promunturii diiunctam. —Annales P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber IV. [67] — monuisset
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: monuisset.