Discretiva
|
iaciente dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| iaciente
|
casus ablativus singularis
|
participii iaciēns
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ia·ci·en·te — morphologica: iac-ient-e
|
|
P. Ovidius Naso
-42…+18
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)
- Quid pudor ante subit? nam, sicut in aede Dianae,
- suspicor ingenuas erubuisse genas.
- coniugium pactamque fidem, non crimina posco;
- debitus ut coniunx, non ut adulter amo.
- verba licet repetas, quae demptus ab arbore fetus
- pertulit ad castas me iaciente manus;
- invenies illic, id te spondere, quod opto
- te potius, virgo, quam meminisse deam. —Heroides Ovidii Nasonis [1][2]
Fontes
