dormitu
Discretiva
dormitu dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
dormītū | —
|
—
|
—
|
supinum | ablativo | dormiō (dormīre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /dorˈmiːtuː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dormī·tū — morphologica: dormit-u
Loci[+/-]
Paschasius Radbertus 785-860 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas mediaevalis[+/-]
- Quod si nec ista nec illa placuerint quibuslibet ignavia pressis, legant quae sibi dormitu somnique silentio fingunt; aut si secus delectantur, siliquas porcorum saecularium litterarum adhuc pueri, vel cortices rodant. —Expositio in Matthaeum Paschasii Radberti [1][2]