Discretiva
|
donaris dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| dōnāris
|
secunda singularis
|
praesens
|
passiva
|
indicativus
|
dōnō (dōnāre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dō·nā·ris — morphologica: don-aris
|
|
Quintus Horatius Flaccus
–65…–8
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 15 a.C.n. / 739 a.u.)
- tu seu donaris seu quid donare voles cui,
- nolito ad versus tibi factos ducere plenum
- laetitiae; clamabit enim: «pulchre, bene, recte»,
- pallescet, super his etiam stillabit amicis
- ex oculis rorem, saliet, tundet pede terram.
- ut, qui conducti plorant in funere, dicunt
- et faciunt prope plura dolentibus ex animo, sic
- derisor vero plus laudatore movetur. —De arte poetica liber Q. Horatii Flacci [1][2]
Fontes
