donares

E Victionario

Discretiva

donares dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dōnārēs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnārēs secunda singularis imperfectum activa coniunctivus dōnō (dōnāre)
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /doːˈnaːreːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nā·rēs — morphologica: don-ares

Hispanice[+/-]

donares[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
donares secunda singularis futurum activa coniunctivus donar
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: [doˈna.ɾes](Castellane, castellano)
Syllabificatio phonetica: do·na·res — morphologica: don-ares

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
–106…–43
P. Cornelius Tacitus
55–117
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

  • Nunc mihi Quintus frater meus mitissimam tuam orationem, quam in senatu habuisses, perscripsit, qua inductus ad te scribere sum conatus et abs te, quantum tua fert voluntas, peto quaesoque, ut tuos mecum serves potius quam propter arrogantem crudelitatem tuorum me oppugnes. Tu, tuas inimicitias ut rei p. donares, te vicisti, alienas ut contra rem p. confirmes, adduceris? —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 98 p.C.n.)

  • Tu vero felix, Agricola, non vitae tantum claritate, sed etiam opportunitate mortis. Ut perhibent qui interfuere novissimis sermonibus tuis, constans et libens fatum excepisti, tamquam pro virili portione innocentiam principi donares. Sed mihi filiaeque eius praeter acerbitatem parentis erepti auget maestitiam, quod adsidere valetudini, fovere deficientem, satiari vultu complexuque non contigit. —Agricola P. Cornelii Taciti [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Facilius fuit, Aemiliane, ac multo gravius, tete ut ipsum diceres interfuisse et ex eo sacro coepisse dementire potius quam totum negotium quasi ludicrum pueris donares: puer cecidit, puer vidit. Num etiam puer aliqui incantavit? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (Universitas Turicensis): Liber quintus. Ep. 4 [2] — donares
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: donares.
  3. 3.0 3.1 Publius Cornelius Tacitus - De vita Iulii Agricolae. (The Latin Library): Cap. 45 [4] — donares
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 3. Sectio 45. Versus 8 — donares