demonstravit
Discretiva
demonstravit dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dēmōnstrāvit | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | dēmōnstrō (dēmōnstrāre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /deːmoːnsˈtraːwit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·vit — morphologica: de-monstrav-it
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- nec non apud nos quoque Coum vinum ex Italico faciendi rationem Cato demonstravit, super cetera in sole quadriennio maturandum praecipiens. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 10, [79] — demonstravit
- ↑ Vicicitatio: demonstravit.