cessabas
Discretiva
cessabas dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cessābās | secunda singularis | imperfectum | activa | indicativus | cessō (cessāre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kesˈsaːbaːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ces·sā·bās — morphologica: cess-abas
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica[+/-]
- Cum ergo sis operator omnium temporum, si fuit aliquod tempus antequam faceres coelum et terram, cur dicitur quod ab opere cessabas? —Confessiones Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Confessiones (Universitas Turicensis). Liber undecimus. Caput XIII, p. 15. — cessabas
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: cessabas.