Discretiva
|
arata dictio est in variis linguis:
|
Dictiones similes[+/-]
Formae affines[+/-]
arāta[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
arāta
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
participii arātus
|
arāta
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
participii arātus
|
arāta
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
participii arātus
|
arāta
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
participii arātus
|
arāta
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
participii arātus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: a·rā·ta — morphologica: arat-a
arātā[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
arātā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
participii arātus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: a·rā·tā — morphologica: arat-a
arata[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
arata
|
forma singularis · genus femininum
|
adiectivi arato
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: a·ra·ta — morphologica: arat-a
Latinitas Romana
class. (58 a.C.n. / 696 a.u.)
- Brundisium veni a. d. XIIII Kal. Maias. Eo die pueri tui mihi a te litteras reddiderunt, et alii pueri post diem tertium eius diei alias litteras attulerunt. Quod me rogas et hortaris ut apud te in Epiro sim, voluntas tua mihi valde arata est et minime nova. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]
class. (ca. 37 a.C.n.)
- Quinto intervallo inter caniculam et aequinoctium autumnale oportet stramenta desecari et acervos constitui, arata offringi, frondem caedi, prata inrigua iterum secari. —De agricultura Varronis [3][2]
saec. I. (ca. 78 p.C.n.)
- at in reliquo orbe genera II, uni cicerculae folia, alteri aculeata. hic et serius floret magisque saepta obsidet villarum. semen ei rotundius, nigrum, in siliqua, alteri harenaceum. spinosorum etiamnum aliud genus anonis. in ramis enim spinas habet adposito folio rutae simili, toto caule foliato in modum coronae. sequitur arata, frugibus inimica vivaxque praecipue. —Naturalis historia Plinii [4][2]
Fontes