animadverterent

E Victionario

Discretiva

animadverterent dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
animadverterent tertia pluralis imperfectum activa coniunctivus animadvertō (animadvertere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /a.ni.madˈwer.terent/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·te·rent — morphologica: anim-ad-vert-erent

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
–106…–43
Titus Livius
–58…+17
M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100
Aulus Gellius
ca. 130–180
Demetrius Cantemir
1674–1723
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • His tum rebus commotus et quod homines iam tum coniuratos cum gladiis in campum deduci a Catilina sciebam, descendi in campum cum firmissimo praesidio fortissimorum virorum et cum illa lata insignique lorica, non quae me tegeret — etenim sciebam Catilinam non latus aut ventrem sed caput et collum solere petere — verum ut omnes boni animadverterent et, cum in metu et periculo consulem viderent, id quod est factum, ad opem praesidiumque concurrerent. —Pro L. Murena oratio Ciceronis [1][2]

class.  (anno 324–327 u.c.)

  • Nec corpora modo adfecta tabo, sed animos quoque multiplex religio et pleraque externa invasit, novos ritus sacrificandi vaticinando inferentibus in domos quibus quaestui sunt capti superstitione animi, donec publicus iam pudor ad primores civitatis pervenit, cernentes in omnibus vicis sacellisque peregrina atque insolita piacula pacis deum exposcendae. Datum inde negotium aedilibus, ut animadverterent ne qui nisi Romani di neu quo alio more quam patrio colerentur. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

  • Quodsi animadverterent litterarum adfinitatem, scirent sic ab eo quod est «robur» «roboris» fieri quo modo ab eo quod est «miles limes» «militis limitis», «iudex vindex» «iudicis vindicis», et quae supra iam attigi. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

  • Habitat nidulaturque in segetibus id ferme temporis, ut appetat messis pullis iam iam plumantibus. Ea cassita in sementes forte congesserat tempestiviores; propterea frumentis flavescentibus pulli etiam tunc involucres erant. Dum igitur ipsa iret cibum pullis quaesitum, monet eos, ut, si quid ibi rei novae fieret dicereturve, animadverterent idque uti sibi, ubi redisset, nuntiarent. —Noctes Atticae A. Gellii [5][2]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

  • Ibi, posteaquam per aliquot secula locorum difficultate defensi, suis legibus regibusque vixissent, tandem circa annum Domini [ ], cum premi se animadverterent incolarum multitudine, regis Bogdani filius Dragosz, cum 300 saltem hominibus venantis specie montium transitum ortum versus tentare constituit. Hoc in itinere casu invenit bovem sylvestrem, Moldavis dzimbr dictum, et dum eum persequitur, ad montium radices descendit. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro Murena oratio. (The Latin Library): 52 — animadverterent
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: animadverterent.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IV, caput 30, [11] — animadverterent
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, VI. [24] — animadverterent
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber secundus. Capitulum XXIX: Apologus Aesopi Phrygis memoratu non inutilis, [6] — animadverterent
  6. 6.0 6.1 Demetrius CantemirDescriptio Moldaviae. (Universitas Turicensis): Prima pars – Geographica. Caput I – De antiquis et hodiernis Moldaviae nominibus — animadverterent