animadvertant

E Victionario

Discretiva

animadvertant dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
animadvertant tertia pluralis praesens activa coniunctivus animadvertō (animadvertere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /a.ni.madˈwer.tant/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·tant — morphologica: anim-ad-vert-ant

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
–106…–43
Marcus Terentius Varro
–116…–27
Titus Livius
–58…+17
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • non levissuma de re, ut queritur ille in civitate fieri facinora capitalia:
“ab amico amante argentum accipere meretrix non vult”,
sed ut adsint, cognoscant, animadvertant, quid de religione, pietate, sanctitate, caerimoniis, fide, iure iurando, quid de templis, delubris sacrificiisque sollemnibus, quid de ipsis auspiciis, quibus nos praesumus, existimandum sit (haec enim omnia ad hanc de dis inmortalibus quaestionem referenda sunt): profecto eos ipsos, qui se aliquid certi habere arbitrantur, addubitare coget doctissimorum hominum de maxuma re tanta dissensio. —De natura deorum Ciceronis [1]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • De his qui ornithoboscion instituere vult, id est adhibita scientia ac cura ut capiant magnos fructus, ut factitaverunt Deliaci, haec quinque maxime animadvertant oportet; de emptione, cuius modi et quam multas parent; de fetura, quem ad modum admittant et pariant; de ovis, quem ad modum incubent et excudant; de pullis, quem ad modum et a quibus educentur; hisce appendix adicitur pars quinta, quem ad modum saginentur. —De agricultura Varronis [2][3]

class.

  • C. Helvium cum tertia parte circuire sensim per infima montis, deinde ab occasu aestivo erigere agmen. Et Attali auxilia trifariam aequo numero divisit, secum esse ipsum iuvenem iussit. Equitatum cum elephantis in proxima tumulis planitie reliquit; edictum praefectis, ut intenti, quid ubique geratur, animadvertant opemque ferre, quo postulet res, possint. —Ab urbe condita Titi Livii [4][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. VI. [14] — animadvertant
  2. 2.0 2.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, IX. p. 2 — animadvertant
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: animadvertant.
  4. 4.0 4.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXVIII, caput 20, [10] — animadvertant