aedificaturo

E Victionario

Discretiva

aedificaturo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
aedificātūrō casus dativus singularis · genus masculinum participii aedificātūrus
aedificātūrō casus ablativus singularis · genus masculinum participii aedificātūrus
aedificātūrō casus dativus singularis · genus neutrum participii aedificātūrus
aedificātūrō casus ablativus singularis · genus neutrum participii aedificātūrus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ae̯difikaːˈtuːroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·tū·rō — morphologica: aedi-ficat-ur-o

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XI. - saec. XII.

  • Cumque certissimum vobis sit, penes nos non esse pecunias; verbo evangelico vobis dico, quia aedificaturo turrim, futuri operis necesse est supputare expensas. —Liber II Ernaldi Bonaevallis (ca. 1071-1113). Praefatio. Caput V.